Serena au Pays des Merveilles*

O kadar zaman yazmadıktan sonra bi anda ilham geldi.
gerçekten.
piano sesinin ne kadar güzel olduğunu hatırladığımda..
yaşadığım residence'ta aşağıda bir müzik odası varmış.
Cinsel tercihleri farklı olan arkadaşım piano çalacağını gelmek isteyip
istemediğimi sordu..
neden olmasın dedim.
aşağıya indik.
Bembeyaz bir oda..
beyaz koltuklar ve Bembeyaz bir piano...
Burada böle bişi olucağını hiç tahmin etmezdim gerçekten.
Oturdum koltuklardan birine.
Martial çalmaya başladı.
Bildiğiniz ağlamam geldi.
her notaya basışında ifade edemediğim duygularla karşılaştım kendi içimde.
Yok dedim.
kendimi mi tanımicam.
daha cok akor bastıkça daha bi garip hissettim kendimi.
ama mutlu bi gariplik.
Gerçekten çok mutluydum o 30 dakika.
Odadan cıktığımızda,
nerde olduğumu
neden orda olduğumu
niçin burda durduğumu sorguluyodum..
ama hayalperest bir biçimde..
Serena Harikalar Diyarında sanki..
Teşekkürler Martial..

S*