Eve geldikten yarım saat sonra unuttuklarım için ve olmayanlar için üzülmeyi bıraksam?
Peki seni güldürmeye çalışmayı bıraksam?
Ya da verdiğim değeri azaltmadan bunun fiziksel ve manevi yansımalarını durdursam ya da azaltsam da olur?
Peki beni anlayıp anlamadığını anlamaya çalışmayı bıraksam?
Peki sırf sessizlik olmasın diye saçmalamayı (kendimce anlatmayı) bıraksam?
İnsanlar tatmin olsun diye kendimi garip şekillere sokmasam?
O zaman ben bu Sudokuyu bırakıyorum.
Zaten anlamazdım, denedim ama en iyisi XOX.
En azından tanıdık bildik oyun.
Ha bi de yenileceğini anlamak o kadar da zor değil.
En başından tahmin ediyorsun ya..
Sonunu bilerek yapıyorsun hamlelerini.
Rutin gibi. Ama değil.
Her şey hakkında bilgi sahibi olmak zorunda mıyız?
Kesinlikle değiliz.
Ama insanoğlu ne yapıp ediyor, merakını gizleyemiyor.
Böyle işte..
7. satırdan sonrasının devamı;
"Daha mutlu olur muyuz?"
Belki. Kim bilir ki?
s*