Algılamamasyon*

Algılayamıyorum gerçekten.
Tüm dünya ölüyor.
Böyle bir şey nasıl mümkün olabilir?
Bu sadece filmlerde olan bir şey değil mi?
Yani haberleri izlediğimde başka bir dünyadayım.
Sonra başka.
Sonra bir bakıyorum ekmek yapıyorum.
Sonra bir bakıyorum, işim ne olacak diye düşünüyorum.
Sonra tek değilim, herkes bunu yaşıyor diyorum.
Herkes derken, TÜM DÜNYA ya.
Böyle bir şey nasıl olabilir??

Ben algımı yitirirken, milyonlarca insan benle aynı duyguları paylaşıyor.

Tamam evden çıkmayalım, çıkmıyoruz da.
Her markete gidiş geliş bir savaş gibi.
Orada korun, eve gelince temizle, aman bir minnacık virüs parçası olsa bittik yani.
Korkuyor muyum, şaşırıyor muyum, algılamaya çalışmaktan yoruluyor muyum bilmiyorum.

Tek olmadığım, hatta çevremin, ülkenin değil tüm dünyanın içinde olduğu bir durum bu.

Kendimi geliştireyim diyorum sonra ay neyin çabasındayım deyip sadece duruyorum.

Sadece durmayı uzun değil, 5-6 ay evvel deneyimleiştim.
Açıkçası benim için şok olmadı diyebilirim.
Sanki provasını yapmışım gibi.

Başka düşüncelerim de var ama şükrederken yazmak istemedi canım.

Çok şükür evdeyiz, çok şükür markete gidebiliyoruz diyorum.

Şükrettiğim şeye bakıyorum, aynaya bakıyorum, geri telefona bakıyorum.


Neyse demin marketten hayvan gibi cips ve şokola aldım.

Bekliyorum ve bekliyoruz galiba.

heşteg şükür diyorum.

s*