2046 yılının Aralık ayı.

Aralık 2046,

bugün kafamdan hayatımın bi bölümünü yazıyodum.
daha doğrusu yazıya döküyodum ama kafamda.
Şöyle başlıyo,
Siz adayı bilir misiniz?
Ama öyle herhangi bir ada değil.
Büyükada.
Hani herkesin hayatında birkaç kez uğradığı,
Kimisinin yazlığa sahip olduğu,
Yaşadığı.
Hah işte ordan bahsediyorum.
Tabi siz bilmezsiniz.
Siz yenisiniz.
Adayı hiç böylesine hissedemezsiniz.
Sert çıktım belki ama üzgünüm, bazı gerçekleri değiştiremiyoruz.
Neyse o.
Burda büyüdüm ben.
Dönemlerim oldu gelmedim, gelemedim.
Dönemlerim oldu yetişemedim.
Ama hiç küsmedim.
Halen vapurdan indiğim anda yaşadığım mutluluk,
toprağı öpme isteği, havasını içime çekme durumu var.
Devam ediyor.
Hiç bitmedi.
Çocukluk arkadaşlarım var benim,
ergenlik arkadaşlarım var benim,
çok arkadaşım var benim.
Allah hepsini korusun.
Hatırlarım 22-23 yaşlarındaydım.
O yaz adaya fena tutulmuştum.
Hani kışları giderdim ara sıra ama o zamanki gibi değil.
Sanırsam 2010 sonbaharıydı, arkasından gelen 2011 kışı.
O dönem, çok geldim adaya.
Çok yaşadım.
Çok gördüm.
Çok tanıdım.
Kimisinde bohem hayatın dibine vurdum,
Kimisinde yanlızlığın keyfini çıkardım.
Ayrı güzel zamanlar.
Ben o dönem az da olsa adalı oldum.
Sohbetleri anladım.
Muhabbetlere takıldım.
Derlerdi 'değişik be kanka' diye.
Gerçekten değişikti.
Şimdi 52 yaşındayım.
Halen herkesle selamlaşırım.
Kimisinin saçı beyazladı, kimisi çoluk, çocuk, toruna karıştı.
Ama hepsi halen aynı temiz yüreklilikle ve gülen yüzüyle selamını verir.
2 kelam sohbetini yapar.
İşte ben bunu severim.
Çok anı biriktirdim bugüne kadar.
Bu da hayatımın bir dönemi işte..
İnsan tanıyabildiği kadar kişi tanımalı,
Tanımakla yetinmemeli, konuşmalı tanışmalı, vakit geçirmeli.
Hayat değer kazanıyor.
Gerçekten.
O çok farklı pürüzler var ya.
Hah işte onları zımparalıyor.
Güneşin altında, hiç esmeyen bir havada.
O güzel işte.
Herkes anlayamaz.
Herkes hissedemez.
Adayı bilmek, tanımak,
Onu yaşamak çok farklı.

Aralık 2046

s*