hapı yuttum*

evet , hap içmekte zorlanıyorum.

çünkü küçükken ilk hap deneyimimde yaşadığım zorluk beni hapfobik yaptı.

yıllar geçti ben halen 1 hap almak yerine 398403840 kaşık çocuk şurubu içerken..

hadi dedim serena yapabilirsin.

bi sabah uyandım.

supradyn'in normalde küçük gözüken ama aslında hayvani olan vitaminini yutmaya çalıştım.

annemin ömründen 4830483049 yıl götüren boğulma sahnemden sonra eskiden sahip olduğum fobi ikimizede bulastı.

hasta olmayagöriyim evde bir panik havası.

var mı şurup ? şurup var mı ? ne serena mı ? hap mı hayır! şurup varsa 39840384 kaşık ?

içsin ne var ! tadı kötüyse arkasından nutella yer. hap hayır. tarzı muhabbetler..

sadede gelirsek,

dün sabah uyandım bi baktım gribal enfeksiyona giriş yapıyorum..

napıcaz? annem hemen şurubu hazırladı. vermidon! kaç kaşık ? 2 çorba kaşığı.

irenc.

neyse içtim.

akşam da içtim.

bitti.

bugün napıcam ?

annemi aradım.

telefon konuşması şöyle ;

-anne şurup bitti n'apiim ?

-ben eczaneyi arıyorum dur.

-anne arama boşuna ben hap içsem ? zaten küçük bi şey ama ?

-dur arıyorum yorulma sen.

(anladım ki korkuyo)

-anne hap içmemden mi korkuyosun ?

-ay evet! evde tek basınasın bi de!

-ahhaahahah anneeeeeeeeeeee =)

-hadi bari telefondayken iç bekliyorum.

-anne delirdin mi ? içiyim ararım ben seni.

-....

-hadi anne aricam bye.

3 dak sonra:

-anne içtim.

-oh şükür! hadi konuşuruz 15 dak. sonra vitamin de al.

-ok anne bye.

kısacası bana korktuğunu göstermek istemeyen canım annem telefonda hap içmemi isteyecek kadar endişeliydi.

ama çıkarmamız gereken sonuç;

bravo serenaya! hapı yuttu =)

s*